۱ . موشک های حرارتی :
اولین نسل از موشک های هوا به هوا بودند.
این موشک ها به طور کامل شلیک کن و فراموش کن(fire and forget) و passive هستند(امواجی برای هدایت ساطع نمیکنند) البته سیستم های Missile Approach Warning System از حرارت موتور این موشک ها قابلیت شناسایی آن را دارند.
نسل اول این موشک ها فقط قابلیت شلیک از پشت به دشمن را داشتند (rear aspect) مثل موشک aim-9b ، بعد ها قابلیت شلیک به تمام جهات (all aspect) را پیدا کردند مثل موشک R60، بعد قابلیت offboresight پیدا کردند یعنی نیازی نبود سر موشک برای شلیک دقیقا به سمت هدف باشد و سیکر موشک در زوایای بازتر مثل ۴۵ یا ۶۰ درجه نیز قابلیت کشف هدف را دارد, مثل موشک R-73.
نسل های جدیدتر مثل aim-9x و IRS-T نه تنها قابلیت offbore آنها ارتقا یافته بلکه سیکر آنها نیز به تصویر ساز حرارتی ارتقا یافته یعنی موشک یک تصویر حرارتی از هواپیما هدف میگیرد و سپس با استفاده از تصویر به تعقیب هدف میپردازد که قابلیت تمایز هدف از اهداف کاذب شراره (flare) را افزایش میدهد.
جدیدترین نوع این موشک ها مثل aim-9x block 2 با استفاده از دیتالینک قابلیت حمله به هدفی که حتی پشت سر هواپیما باشد را نیز دارا میباشند. معمولا موشک های حرارتی برای نبرد نزدیک و داگفایت استفاده میشوند و مانور پذیری بالایی هم دارند البته موارد اسثنا نیز وجود دارند مثل R-27T/ET روس ها که موشک میان برد هستند و مانور پذیری بالایی ندارند و موشک MICA IR فرانسوی ها که هم برد بالایی دارد هم مانور پذیری.
معمولا در نبرد های BVR و pre merge یعنی قبل داگفایت، شکست دادن این موشک ها بدون مانور دفاعی سنگین و با اتکا به flare و پایین آوردن قدرت موتور امکان پذیر هست ، حتی انواع جدیدتر تصویرساز حرارتی با استفاده از تکنیک pre flare یا پرتاب شراره قبل شلیک و مختل کردن تصویر حرارتی قابلیت شکست دارند لذا برای این نوع نبرد چندان قابل اتکا نیستن.
کهنه سرباز ایران موشک ,قابلیت ,حرارتی ,شلیک ,استفاده ,مانور ,مانور پذیری ,پذیری بالایی ,تصویر حرارتی ,ارتقا یافته ,پیدا کردند ,مانور پذیری بالایی منبع
درباره این سایت