در تمام این جاده های روزگار
همیشه رهگذرانی هستند تا نگذارند آنی باشی که می خواهی
دنیا را قدم زدم تا ببینم یا بهتر بگویم با بی نگاهی لمس کنم
آنچه فهمیده ام را
آدمها شکستند تا خودشان پیروز باشند
آدمها عشق ورزیدن را خوب بلد بودند
اما از فریب این عشق ورزیدن بیشتر لذت می بردند
نمی دانم فریب آدمی که کاری به کار هیچ رهگذری ندارد چه لذتی دارد ؟
مهربانی را از همان کودکی ها آموختم
و این یک لطف الهی بود
خدا به من طوری مهربانی و عشق ورزیدن را آموخت
تا مبادا لحظه ای پای بلغزد
شاید عشق هدیه ای بود از نوع آدمهای خاص
که از همان آغاز آموختم
اما خدای من شاهدم هست
که هرگز دل به فریب آدمها نسپرده ام
آدمها می گویند
خوب بی نگاه است دلیلی ندارد
و من برای اثبات احساسم تحریک زوزه های گرگ های زمانه ام هم نشدم
آدمها همیشه آنی نیستند که نشان می دهند
اما خدای من زندگی را به نحوی به من آموخت
که صبورانه بشناسم عشق مجنون های واقعی را
نکند کلامم را تعبیر بر غره شدن بدانی ها
نه آدم های غره اهل اعتراف احساس نیستند
و تو تنها کسی هستی که می دانی
دنیایم را پر کرده ام از همه ی آنچه نمی توانم بگویم
نگاه آدمها را می فهمم
اما درون یک احساسی گم شده ام که
برایش دورانی را سپری کرده ام
تا بیابم یک یگانه ی بی مدعا
تا بیابم یک مدعی بی منت
بیابم آرام قلبم را
و تو ای خدای بی منتم تنها کسی هستی که
می دانی باور هایم چه می خواهند و چه رویایی از تو طلب می کنند
باشد که دنیایم آنقدر آبی تر از آبی باشد که
رویایم به حقیقت بپیوندد
اما اگر تو بخواهی
درباره این سایت