حالم خوش نیست اصلا! سر درگمم و البته خیلی احساس تنهایی میکنم. خب بذار ببینم از کی این حس تشدید شد یا بهتره بگم حال بدم دوباره یادم اومد.

راستش شروعش ماله وقتیه که یه ویدئو دیدم از اینکه چیکار کنیم که افسرده نشیم و افسرده شدم. در واقع توی ویدئو میگفت یه هورمونی که باعث حال خوب میشه با بغل کردن آدما ترشح میشه و مثلا 8 نفرو توی یه روز بغل کنی افسرده نمیشی. بعد از خودم پرسیدم چند ماهه که کسیو بغل نکردم؟! همین سوال به ظاهر ساده منو پرت کرد ته یه چاه عمیق. یه جای تاریک که هر چقدر دنبال نکته مثبت توی زندگیم گشتم که یه کم روشنش کنه، نشد که نشد!

حالام که با موی راجع به استیودنت مورد علاقه ام حرف میزدیم. وقتی گفتش که ترم قبل که با اون کلاس داشته و اکتیوتر بوده، این حس بهم القا شد که از اون خوشش میاد و من هیچ وقت به چشم نمیام و آیم الویز در فور آدرز، بات آی نور گت انی ثینگ دیپر دن جاست واچینگ دوز چیرفول پیپل فرام ا لانگ دیستنس!

البته فیدبک منفی ای که قبل ازکلاسم از داگفادر گرفتم و بویژه نوع بیانش خیلی حالم بد کرد. وقتی دیدم بیبی داره بعد از کلاس از موی سوال میپرسه این حس بد فیدبکیم شدیدترم شد!

حالا شاید همه اینا از دید یه آدم سالم چیز خاصی نباشه ولی آیم لوزینگ ایت اور می بی آیو آلردی لاست ایت! آی دوننو

 

افسرده منبع

مشخصات

تبلیغات

آخرین ارسال ها

آخرین جستجو ها

تارنمای روستای سرسبز کاردیکلا حوزه علمیه ثقلین gta sa mod