داشتم به بهترین دوست فکر میکردم.
دیدم آخرش میرسم به همون رفیقی که بهش بی توجه ترم. همون دوستی که،
فراموشش میکنما، اما اون قشنگ منویادشه. اونی که من خبرش نمیگیرم ولی اون مدام
درحال پرسیدن احوالمه.
همون دوستی که یه کار کوچولو که حتی بازم برای خودمه وبراش نفعی نداره روهم
انجلم نمیدم ولی اون هیچ وقت از دوستی کم مایه نمی زاره!
همیشه هستا همیشه! دم به دقه باهاشم، تمام احوالمو میدونه، مدام کمکم میکنه.
اصن اگه نباشه من هیچم هیچ! (عاشقتم دوست خوبم)
این آخریا تازه دارم میشناسمش خوب. نه اون وطوری که ازش میگن،! نه اون طور که خودم
میخوام دارم میفهممش.
چه خوبه که هستی، چه خوبه وقتی چیزی ازت میخوام میدونم رودستت هیچکس نیست.
چه خوبه درکم میکنی، دردودل میکنم قشنگ تاآخر گوش میکنی، دوای دردمو میدی،
نگام میکنی. چه خوبه دارمت، اواوج بیحالی هام، تواوج خوشی هام.
دارم سعی میکنم شبیه توبشم. از وجود توهستما، اما باید با یه سری چیزا بجنگم،
تا نتونن توروازم بگیرن.
اینم که میگم اینه که من ازت دور میشم، والا توکه وجودت پرکرده جهانو.
به قول خودتون: مرسی که هستی.
دوست دارم هوارتا. ای عشق شیرین من
دوستمو معرفی نکردم اما میدونم که فهمیدین کیه!
از اون رفیقای تاتهش هستمه ها! ازاون بامعرفتاش. 
درباره این سایت