امروز برنامه نیمه دوم آذر ماه رو دادن و من متوجه شدم شب یلدا تو بیمارستان شیفت شبم :)
به قدری خوشحالم و در پوست خودم نمی گنجم که نمی تونم توصیفش کنم چقدر خوشحالم که دیگه امسالم مثل سال های قبل نمی شه می دونم شب یلدا تو بیمارستان لحظات خیلی خیلی بهتر و مفید تری رو خواهم داشت .
خودم دل دل می کردم که شیفت شب یلدا من باشم
از بین پنج نفر شیفت شب یلدا فقط من شاد و خندونم و بقیه به قدری ناراحت و افسرده شدن که واقعا دلم براشون سوخت کاش انقدر توان و انرژی داشتم که جای هر چهارتاشون خودم کار کنم تا اونا کنار خانواده هاشون باشن .
شب یلدا برای من هیچ فرقی با شب های دیگه نداشته جز چند تا حس خفه کننده از درد و دلتنگی و دوری اینکه باید بشینم سر سفره ای که نه عشقی داره نه شور و حالی و نه خانواده ای که دورش جمع باشن ، نه صدای خنده ای و نه فال حافظ و داستان گویی و هیچی و هیچی هر چی بوده پوچ بوده و پوچ !
امسال دیگه قرار نیست بغض کنم
قرار نیست دلتنگ مادری باشم که نیست
قرار نیست به اجبار بخندم و وانمود کنم حس منم مثل حس دوستداران شب یلداست
قرار نیست خودم رو الکی ذوق زده نشون بدم
چقدر خوب شد و چقدر خوشحالم بابت این شیفت شب :) مثل هدیه ای بوده که خدا بهم داده چون خیلی وقت بود ازش خواسته بودم شب یلدای امسال حواسش به دلم باشه . چون دله دیگه یجاهایی دیگه خسته می شه نمی کشه . یجاهایی اصلا دوست نداره تو موقعیتش باشه و تحمل کنه .
همش تو فکر این بودم خودم برم به سرپرست بگم مشکلی با شیفت شب یلدا ندارم من رو بنویسه اما روم نمی شد چون همه انقدر مشتاق بودن کنار خانواده هاشون باشن من انقدر شجاعت پیدا نکردم که خودم باشم و رک و راست این خواسته رو مطرح کنم فقط منتظر موندم ببینم برنامه چطور می شه که خداروشکر شد .
دیگه خسته بودم از سفره اجباری هر ساله که برای دلخوش کردن من پهن می شه و چند تا آدم بی حس و بی عشق می شینن دریغ از اینکه دل من با بازیگری و وانمود کردن خوش نمی شه .
دل من بعضی چیزا رو خیلی می فهمه خیلی :)
خلاصه مرسی خدایا
همونی شد که می خواستم
شکرت :)
یلدا ,خیلی ,شیفت ,بوده ,باشن ,انقدر ,دیگه خسته ,هاشون باشن ,خانواده هاشون ,کنار خانواده ,چقدر خوشحالم ,کنار خانواده هاشون منبع
درباره این سایت