نامه چهاردهم

آنمون جان دردت به جانِ جان سی و چند ساله و قلب چند ماهه ام
تکیه داده ام به کوه ها که تکه های ابر را دست به دست جلو می برند
تا جایی از جهان اشک هایِ رسیدن در خواب آسمان تعبیر شود
و فکر میکنم
به دست های تو که روی سرم
و به پاهای تو که زیر سرم
 به سبک دلبری هایت  لا لا یی تکان میخورند
و آرام زمزمه میکنی محمد جانم
 من
بی هیچ معجزه ای به معراج می روم
بسم رب لبهایت
حتی اگر خدا گیلاس ها را پر رنگ تر کند
بسم رب موهایت
حتی اگر خدا گندمزارها را طوفانی تر کند
بسم رب چشم هایت
حتی اگر خدا گَله ی آهوها را بیشتر کند
بسم رب شانه هایت
حتی اگر خدا کوه ها را محکم تر کند
حتی اگر خدا ابرهای بیشتری را از قفس آزاد کند
آنمون جانم
دردت به جانِ جان سی و چند ساله و قلب چند ماهه ام
تکیه داده ام به تو
تا هیچ جایی از جهان
خواب آسمان بهم نریزد.

 

محمد ستایشی

کندبسم ,امتکیه داده ,ماهه امتکیه منبع