زمین مال آدمهاست .

وقتی روی زمین بین آدما داری زندگی می کنی، اغلب نمیتونی یه چیزایی رو نادیده بگیری و خارج از عرف خوب باشی و خوبی کنی  . 

اگر بی توقع خوب باشی، اگر بی دلیل خوبی کنی، اگر بی ادعا مهربون باشی، چرتکه ی ذهنی خیلیا رو زیر سوال می بری و به همین دلیل خیلی ساده، دکمه ی بدبینی یا بی اعتمادی شون رو فشار میدی . 

آدما نمیتونند خیلی جاها فرشته خویی رو درک کنند چون بخش عظیمی از رفتار و عملکردشون با نیازهای سطح پایین و مادی در هم آمیخته ست . اونا چیزی رو درک می کنند که در درون خودشون معناداره . 

برای همین اگه به این آدما بی دلیل و بی توقع محبت کنی، یا تو رو تا ورطه ی نیازهای خودشون پایین میارن، یا بهت اعتماد نمی کنند و ازت کناره می گیرن . و یا مهربانی ت رو می پذیرن اما خیلی زود براشون به یه چیز بی ارزش و تکراری و فاقد هیجان تبدیل میشه و خیلی زود موجبات دلزدگی شون رو فراهم می کنه .

ته تهش اینه . 

بیشتر آدمها خیلی وقته که ثابت کردند سوژه ی مناسبی برای تجلی و تبلور هیچ عشقی نیستند . وقتی موجودی ظرفِ پذیرشِ چیزی نیست، شاید بدترین ظلم بهش این باشه که بخوای اون چیز رو بهش تحمیل کنی . 

روی زمین، آدم باش و مثل یه آدم با قوانین همون آدما زندگی کن . و عشق و مهربونی ت رو نگه دار برای کسانی که واقعا بهش احتیاج دارند . یا در نمونه های خیلی نادر برای کسانی که آینه داری برای عشق رو می فهمند و بلدند و براشون مهمه که حرمت عشق، فارغ از هر بهانه ای محفوظ بمونه .

قلبت رو به کلیت جهانی عرضه کن که در مقابل خوبیهای تو، زخمی و تیره و مکدرت نمی کنه  

 

 

خیلی ,دلیل ,کنی، ,آدما ,برای کسانی منبع