تنگیِ جا تو قفس پر و بال من و بسته
زندگی باری به دوشم تن من تا و شکسته

فرصت پریدنم نیست فاصله عمر و ستاره
تن من واسه رهایی لحظه ها رو می شماره

لحظه های ما که رفتن عمرشون به سر رسیده
مگه چشمات تو سیاهی مرگ لحظه ها رو دیده

فکر خاموشی و موندن تو تنم ریشه دوونده
مثل اون پرنده ای که تنش و قفس شده

گاهی شوق پر و پرواز گاهی درمونده و خسته
گاهی سرشارم از آواز گاهی پیر و گاه شکسته


تکست نایس TextNice.iR منبع

مشخصات

تبلیغات

آخرین مطالب این وبلاگ

آخرین ارسال ها

آخرین جستجو ها

تخفیف ویژه فروش تجهیزات آتش نشانی دماوند آمل کانون آگهی و تبلیغات اوج هنربرتر ی آدم چرت فیلم و سریال پورتال و سایت تفریحی خبری ایرانیان تری چت