جناب علیرضا میدانم در این یک سال هنوزم گاهی به وبلاگم می آمدید و پستهامو میخوندید، آدم خوشحال میشه در دل آدمها جایی داشته باشه و گاهی فکر میکنم من برای جایی که در دل بعضی آدمها دارم آیا کافیم آیا لایقم، برای خودم چه. میروم در جستجوی معنا در جستجوی حقیقت، شایدم به دنبال هیچ چیز میروم، چون حقیقت هیچ چیز است انگار، شایدم همین هم که میگویند همه را چون خودت یک انسان ببین و با آنان همانگونه باش که با خودت هستی و میخواهی با تو آنگونه باشند رفتار کن، باشد، انگار منبع
درباره این سایت