تا ابد بشینم مقاله بخونم و به هیچ چیز فکر نکنم

همیشه دی ماه بیشتر می‌نویسم. احتمالا چون وسط امتحانامه و به جای کار کردن دوست دارم به مشکلات زندگیم فکر کنم! فعلا دارم به حرفای روانشناسم فکر می‌کنم. من می‌دونم که اگه کسی با من اونجوری رفتار کنه که خودم با خودم رفتار می‌کنم از اون شخص اجتناب می‌کردم- در این حد حالیمه. اما هیچ ایده‌ای ندارم که اگه کسی رو ملاقات کنم، دقیقا مثل خودم، چه حسی بهش خواهم داشت. آیا ازش خوشم میاد؟ آیا با خودم می‌گم عجب موجود نکبتیه؟ و این قضیه خیلی مهمه ظاهرا- روان‌شناسم که منبع