«زن از ازدواج کاملاً ناامید شده بود او اکنون 45 سال داشت با سابقه ازدواجی ناموفق در گذشته. یکی از دوستان او از برادرش که در آمریکا زندگی می کرد و 40 سال بیشتر نداشت، خیلی تعریف می کرد. آن دوست که از ثروت برادرش در آمریکا زیاد گفته بود اصرار داشت که زن با برادر او ازدواج کند. زن با این پیشنهاد موافقت کرد و با وکالت خواهر، به صورت غیابی به عقد ازدواج او در آمد. حالا با سفر مرد به ایران، زن متوجه شده که مرد به سندروم داون (عقب ماندگی ذهن) مبتلا بوده و رشید محسوب نمی شود. زن به این ازدواج راضی نیست و نمی داند چه کند.»
در صحت هر عقد، اهلیّت طرفین شرط است.[1] برای اینکه دو طرف اهلیّت داشته باشند باید بالغ، عاقل و رشید باشند.[2]
علاوه بر آن در عقد نکاح، برای داشتن شایستگی و اهلیّت نکاح، شرط دیگری وجود دارد و آن اختلاف در جنسیت طرفین است باید طرفین یکی مرد و دیگری زن باشد. زیرا هدف از ازدواج، تشکیل خانواده و تربیت فرزندان می باشد. لازم به ذکر است که اگر پسر یا دختر غیربالغ و یا غیر رشید[3] و طرف مقابل با علم به مسئله، خواهان ازدواج با او باشد در صورتی که مصلحت فرزند ایجاب کند می توانند با موافقت «ولیّ قهری» (پدر یا پدربزرگ) و دادگاه، عقد ازدواج را محقق سازند. ولی اگر طرف مقابل جاهل به وضعیت پسر یا دختر باشد حق فسخ نکاح را دارد یا اگر ازدواج بدون شرایط لازم واقع شود عقد باطل خواهد بود و عنوان زوجیّت بر رابطه آن ها صدق نمی کند.
متن کامل در ادامه مطلب
پایگاه قرآنی-فرهنگی دارالقرآن ازدواج ,طرفین ,رشید ,اهلیّت منبع
درباره این سایت