من هرچندهم بین خط خطی های مشوش و بغض های ناشی از ناامیدیم غوطه ور بشم، همچنان باور دارم. باور دارم به روزهای نزدیکی که هیچ سخنی فاصله نداره با سرمنشاء خودش توی دل های آدما. باور دارم به چشم هایی که دیگه اشکهای شور رو برای غم و تنهایی، محکوم به سقوط از پرتگاه گونه ها نمیکنن. من باور دارم به روزی که قوی تر از خط زمان خواهم بود. باور دارم که میتونم دور بزنم تمامی ضعف ها و کم ها و کاستی هام رو و رها بشم از بند شرمندگی. باور ,باور دارم منبع
درباره این سایت