به غزل پناه بردم

به غزل پناه بردم

از  دست  تو امشب به غزل پناه بردم
در گوشه تنهایی خویش غصه خوردم

رفتی به  اتاق  خلوت  ذهن  من    آخر
دل   بر  تو و خاطراتت   ای یار سپردم

شد   مونس  من  ساعت  دیوار  خیالم
دنبال     زمان     ثانیه ها   را   بِشِمردم

اشکم   که در  آمد بکجایی تو  دل آرام
سودای  تو آمد   به  سرم   سود  نبردم

بودی  و  نبودی تو  به  ظاهر به  بر من
صد   بار   برایت  من  بیجاره که مُردم

من  شاعر  (بیقرار)   و تو مونس جانی
از  دست  تو  امشب  به غزل پناه بردم

بیقرار اصفهانی
(پرویز بیابانی)

پناه منبع