«خداوند او را در زمانى فرستاد كه روزگارى بود پيامبرى برانگيخته نشده بود، و مردم در خوابى طولانى به سر مى بردند.» [1]
ردای پیامبری برازنده‌ترین لباس بر قامت محمد(ص) است و مبعث، گرامی‌ترین روز در تاریخ مسلمانان.
چرا که مبعث، روزی است که محمد(ص)، به درجه پیامبری رسید.
روزی که او در غار حرا، توسط جبرئیل و از سوی خدا به پیامبری نایل آمد و مأمور شد که چندخداپرستی تبلیغ نکند و ترویج ندهد و ریشه‌کن کند بت‌پرستی را از زمین و پیام وحی را به مردم برساند.
اینک محمد مصطفی (ص) چهل سال داشت و در مکه زندگی می‌کرد.
آری امروز دردانه عالم هستی ردای پیامبری بر تن کرد و اسوه دو جهان شد.
محمدا تو آمدی و باید می‌ماندی، تا تمامتِ جان و جهان را به خدای خویش فرامی‌خواندی و همگان را به اخلاق نابت معترف می‌نمودی!
آنگاه که ندا آمد:
«بخوان به نامِ خدا».
«کعبه» و «اُمّ القری» در بستر خواب آسودند؛ اما فرشتگان در دامان «حرا» منتظر نوای خواندنت بودند.
چهل سالِ تمام، از غم جهل انسان، تلخکام بودی و دلت سرریزِ اندوه و غم؛ هیچ پیامبری مانند تو، آزار ندید و اینگونه بود که خدایت پیک حق را برای خواندنت به میزبانی تو فرستاد.
«بخوان به نامِ خداوند»،ای محمد؛ ای احمد!
و تو، هرچند «اُمّی» بودی، خواندی.
حیران بودی، اما در حرا ماندی و زمینو زمان را به تحیر وا داشتی با خواندنت!
احمدا امروز، تو فرستاده و برگزیده خدایی و راه آسمان، از بین دستان آسمانی و پاک تو می گذرد.
تو صلابت بی چون و چرای تاریخ اسلامی که غار را نیز به تسبیح وا داشته‌ای.
امرور چشمۀ زلال و جوشان وجودت از حرا جاری شد تا دل‌های تشنه را از آنچه خدا در سینه‌ات به امانت نهاده، سیراب کنی.
پیامبری ات مبارک!
درباره این سایت