داشتم به این فکر میکردم که چرا انقدر تو موقعیتهای مختلف همیشه این من بودم که استرس و حساسیت بیشتری نسبت به بقیه داشتم؟ چرا همیشه آدمها رو الکی برای خودم مهم میکنم؟ چرا فقط من باید به تبعات تصمیم اشتباه دوستم فکر کنم و از وقتم بگذرم برای حالی کردنش؟ احساس میکنم خوب بودن و خوب رفتار کردن جزو وظایفم شده! و باعث این شده که هر کس هر جور دلش بخواد با من رفتار کنه و نگرانی بابت واکنشهای من نداشته باشه! پس اگه اینطوریه منم تغییر میکنم. منبع
درباره این سایت