در پاسخ می گوییم اولا اصل عقلی و شرعی اینست که عزاداری برای اموات اگر حاوی «کفرگویی» و «اعتراض به قضای الهی» نباشد و در مرثیه ها و سخنانی که بیان می شود مطلبی بر خلاف حق بیان نگردد و درباره فضایلِ میت اغراق و دروغی گفته نشود بلا اشکال است. این عزاداری اگر برای شهدای مظلوم و نمادهای اسلامی و در رأس همه آنان فرزند پاک و مظلوم پیامبر(ص) باشد نه تنها جایز است بلکه بسیار بافضیلت است زیرا مصداق احیای حق و بیان حقایق تاریخ و مصداق همدردی با پیامبر(ص) و خاندان اوست.در زمان پیامبر(ص) مرسوم نبود برای مرده ها سالگرد بگیرند اما در زمان ما مرسوم است و این فقط یک تفاوت در عُرف و فرهنگ زمانه است. در یک جامعه ممکن است سوم و هفتم و چهلم و سالگرد مرسوم باشد و در جای دیگری مرسوم نباشد. اینکه چنین کاری در زمان پیامبر(ص) مرسوم نبوده دلیل بر حرام یا بدعت بودنش نیست. همانطور که شیوه لباس پوشیدن ما عوض شده شیوه عزاداری هم می تواند عوض شود. این تغییر و تحولات تا وقتی از خط قرمزها عبور نکرده باشد مجاز است. ما قبلا بیان کرده ایم که پیامبر (ص) هر سال برای زیارت حضرت قبر حضرت حمزه در اُحُد می رفتند. فاطمه هر هفته 2 بار بر مزار حمزه حضور می یافت. ام المومنین ام سلمه هر ماه یکبار بر مزار شهدای اُحُد و مخصوصا حمزه(ره) حضور می یافت. بنابراین سالگرد گرفتن برای امام حسین(ع) که پاره تن پیامبر(ص) و در پاکی و مظلومیت بی نظیر بوده ، کاری ستودنی است.
پیامبر ,مرسوم ,سالگرد ,بیان ,حمزه ,زمان ,زمان پیامبر ,برای اموات منبع
درباره این سایت