پیدا کردن بهترین راه‌حل برای سرمایه‌گذاری ثروت، دارایی دیجیتال و فیزیکی هر شخصی، یکی از مهم‌ترین چالش‌ها به حساب می‌آید. این قضیه به شدت به ریسک‌پذیری شخص یا یک مجموعه بستگی دارد. با این حال زمانی که سرمایه‌گذاران می‌خواهند در این رابطه تصمیم‌گیری کنند، بیشتر به «بازگشت سرمایه» توجه می‌کنند تا «افزایش سود».
بسیاری از سرمایه‌گذاران ترجیح می‌دهند در دوران رکود سرمایه‌های خود را داخل بازار‌های بورسی نگه دارند، زیرا تصور می‌کنند پایداری ارزش سهام در طولانی مدت کمتر نسبت به نوسانات روزانه یا سالانه حساس است. بسیاری دیگر از سرمایه‌گذاران امنیت دستگاه‌های دولتی را به دیگر روش‌ها ترجیح می‌دهند، زیرا بر این باورند که ثبات آن‌ها به دلیل جریان نقدینگی است.
بسیاری نظر دیگری داشته و علاقه دارند سرمایه و ثروت خود را از بانک‌ها خارج کرده و آن را به پول نقد تبدیل کنند، در مقابل وجود دارند افرادی که از پول نقد نیز فراری هستند و سرمایه‌های خود را به سمت طلا هدایت می‌کنند تا هم از بخش‌های دولتی فاصله گرفته باشند و هم از ثروت خود در مقابل تورم حفاظت کنند. در نهایت افرادی پیدا می‌شوند که ریسک سرمایه‌گذاری روی ارز دیجیتال را پذیرفته و ثروت و دارایی خود را به سمت بیت کوین و دیگر رمزارزها می‌برند.
به صورت کلی هیچ کدام از این روش‌ها اشتباه نیست و هر کدام مزیت و برتری خود را دارد. با این حال علل تفاوت در ارزش بدهی، سهام و دارایی دیجیتال، به زودی در قالب رکود اختصاصی اجتناب نا‌پذیر حاصل از ویروس کرونا نمایان میشود. تمامی این ۳ حالت، اکنون در قالب ساختار سرمایه‌ای جدید هستند که هر کدام سود‌آوری مختص به خودشان را دارند:
- بدهی = مطالبه دارایی‌ها
- سهام = دارایی بدون احتساب سنوات یا مطالبه مازاد سود/پول نقد
- دارایی دیجیتال = مطالبه خدمات آتی و رشد مشتری
در نتیجه با در نظر گرفتن این پس‌زمینه‌ها، به نظر می‌رسد که دارایی دیجیتال تنها کلاس سرمایه‌ای باشد که از رکود اقتصادی تاثیر نمی‌پذیرد. کمپانی‌ها و پروژه‌های دنیای دیجیتال، با توکن‌ها به نوعی سرمایه‌های خود را تامین می‌کنند و بدین ترتیب، یک بدهی خدماتی به وجود می‌آورند که نحوه خرج شدن توکن‌ها در آینده را تعیین خواهد کرد.
این توکن‌ها می‌توانند کلید مشتری‌ها برای استفاده از برخی محصولات باشند. برای مثال می‌توان آن‌ها را برای دریافت خدمات استفاده کرد، امکان بهره‌مندی از تخفیف‌ها و سرویس‌ها را فراهم می‌کنند یا در نهایت می‌توان آن‌ها را برای مطالبه مستقیم سود یا سرمایه خرج کرد. فرایند مذکور بیشتر به گیفت‌کارت‌هایی شبیه است که بسیاری از شرکت‌ها به می‌رسانند. این کار به شدت در جذب سرمایه آنی تاثیر‌گذار است، اما شرکت خاطی را زیر بار بدهی‌هایی می‌برد که باید در قالب خدمات یا محصولات به مشتری‌های خود ارائه کنند.
برای مثال در برخی کشور‌ها، خطوط هوایی از این روش استفاده می‌کنند. آن‌ها به مشتری‌های خود مسافت‌هایی را می‌ند یا اهدا می‌کنند که برای آن‌ها بدهی‌های خدماتی به وجود می‌آورد. خدمات‌های آتی اینچنینی متاثر از رکود اقتصادی نخواهند بود و متعاقبا ارزش خود را نیز از دست نمی‌دهند. با این حال، شرایط سخت به وجود آمده در اثر قرنطینه جهانی در پی شیوع کرونا، به صورت توامان هم موجب وارد شدن شوک به تقاضا شده (نبود مشتری و تعدیل‌ها) و هم به عرضه (تعطیلی کارخانه‌ها).
این شوک‌ها باعث شده تا سرانجام فاجعه‌باری برای درآمد‌های سالانه و سوددهی (افت ارزش سهام) و حفاظت از دارایی (از بین بردن بازپرداخت بدهی) به بار آید. با این حال تاکنون هیچ گزارشی مبنی بر از دست رفتن وفاداری مشتری‌ها ( گیفت‌کارت‌ها و مسافت‌های خطوط هوایی) و عدم ارائه خدمات در آینده (توکن‌ها) منتشر نشده است.
منبع:
فناوری اطلاعات دارایی ,می‌کنند ,رکود ,دیجیتال ,آن‌ها ,خدمات ,دارایی دیجیتال ,رکود اقتصادی ,خطوط هوایی ,می‌توان آن‌ها ,برای مثال منبع
درباره این سایت