چشم هايش از سکوت
خط و خالش از غرور
قلب سرخ و وحشي اش
مثل شر و مثل شور
*
توي سينه ام نشسته است
يک پلنگ سر به تو
سرزمين او کجاست؟
کوه و جنگل و درخت ، کو؟
اين قفس چقدر کوچک است
جا براي اين پلنگ نيست
او که مثل کبک، خانه اش
زير برف و کنج تخته سنگ نيست
پنجه مي کشد به اين قفس
رو نمي دهد به هيچ کس
او پر از دويدن است
آرزوي او
رفتن و به بيشه هاي آسمان رسيدن است
*
آي با توام ، نگاه کن
امشب اين پلنگ
از دل شب، اين شب سياه
جست مي زند
روي قله سپيد ماه!
عرفان نظر آهاري
اشعار شاعران معاصر منبع
درباره این سایت