دخترک می دانست اینجا سرزمین دیگریست . فاخته بر زمین نشست باز هم چمن بود اما اینبار درختان میوه نداشتند . درختان پر از شکوفه های رنگارنگ بودند . شکوفه هایی به رنگ صورتی, بنفش , سرخ و سپید.
گلبرگهای این شکوفه های زیبا در هوا پراکنده بودند . عطر یاس در هوا پیچید. نسیم وزید .
ناگهان. فاخته آوازی سر داد و از مقابل چشمان دختر فراموش شد. باران بارید . بارانی آرام, نم نم و رخشان .
دخترک صورتش را به سمت آسمان گرفت . صدای دختر بچه ای را شنید. باران: صدای فرشتگان است !
دخترک صورتش را به سمت دختر بچه چرخانید. باران به ناگه قطع شد . دختر گفت: تمام شد؟ دختر بچه خندید و گفت : باران بهاری زود میبارد و به ناگه تمام میشود . دخترک گفت باز هم می بارد؟ دختر بچه گفت : بله می بارد واگر می خواهی احساسش کنی نباید اجازه دهی کسی تو را از این حال و هوا بیرون بیاورد.
دخترک آهی از امیدواری کشید . لبخندی زد و گفت: نامت چیست ؟
دختر بچه گفت: من بهار هستم و اینجا آسمان دوم است
دخترک گفت به من گفته اند از آسمان دوم شکوفه ای بگیرم . دختر بچه سبدی در دست داشت . گفت: بیا با هم برویم و شکوفه ها و گلهای بسیاری را برایت جمع کنیم . دختر گفت: اما من باید بروم کار دارم . می ترسم دیر بشود . دختر بچه گفت: هیچ وقت دیر نمی شود . نگران نباش. کجا میخواهی بروی؟
دخترک گفت : به به . ایم . نمیدانم . فقط می دانم باید بروم .
دختر بچه گفت: خوب است که می دانی باید بروی . حالا با من بیا .
دخترک همراه دختر بچه به راه افتاد . به گلزاری رسید پر از گلهای قاصدک . گلهای قاصدک تا دخترک را دیدند گفتند: مسافر مسافر . و به سمت دخترک آمدند و به او سلام دادند . تک تک .
دخترک خنده اش گرفته بود . قاصدکهای کوچک و بزرگ و چه قدر بازیگوش ! .( قاصدک بال بگیر
زندگی راز یک زیستن افسون است
راز این افسانه در این است
اگر دل بسپاری و پر از عشق شوی
زندگی مال تو است
زندگی, ارث این خواب بیدار تو است. .کتاب و شاید عشق 1 . شاعر الهه فاخته)
دختر بچه دست دخترک را گرفت و با هم در گلزار دویدند. و آنقدر خندیدند و فریاد زدند که پروانه ها به خندیشان حسادت کردند و در دل گفتند کاش ما می توانستیم رسالتمان را به پایان برسانیم و چون او شاد شویم
قورباغه ای به میان گلها پریدو گفت: از کجا معلوم که او بتواند سربلند شود ؟ آدمهای زیادی اینجا آمدندورفتند اما خیلی از آنها پیش ما یا در فصل های دیگر ماندند .
پروانه گفت و خیلی هایشان را ما ندیدیم و پیشمان نیامدند شاید آنها الان در آسمان هفتم باشند .
کاش می توانستیم فرصت دیگری بیابیم . اما آه . عهد شکستیم !
غروب شد , خورشید مهربان بر کوه ها و دشتهای پر از گل دست مهربانش را کشید . تا کم کم پایان بگیرد .
دخترک غمگین شد فکر کرد که وقت رفتن شده است . روی تپه ای نشست و به غروب نگاه کرد .
دختر بچه پرسید : چرا غمگینی ؟
دخترک گفت : احساس می کنم باید بروم و همانطور که تابستان گفت معنی غم و اندوه را فهمیدم و برای انجام رسالت خود باید سختی را تحمل کنم و من نمی دانم چه خواهد شد و اینکه یادم نیست رسالتم چیست در حالیکه هنوز به وعده گاه نرسیده ام , به شدت غمگینم دختر بچه گفت : خورشید هر بار که می رود دوباره بازمیگردد.
دخترک گفت : آری, اما زمان می تواند این مدت را طولانیتر کند . من می خواهم خدا را با انجام رسالتم خشنود سازم اما نمی دانم چگونه , و این غروب مرا به یاد این سوال انداخت . آیا می توانم خدا را خشنود سازم ؟!خدایی که یادم نیست برایم چه کارهایی کرده است و اکنون در آسمان دوم حتی رسالت خود را نیز فراموش کرده ام اما فقط می دانم او بسیار مهربان و بخشنده و متفکر است .
غروب رو به پایان بود که دخترک حرفهایش تمام شد و همانطور که غروب خورشید را می دید, و اشک در چشمانش حلقه زده بود , دید خورشید , طور دیگری شده است , رنگش همان رنگ غروب است اما پر از حس عجیبی است که دل دختر را تر می کند . دختر بچه گفت: این امید است . نا امیدی پس از امید . پایان شب سیه سپید است !
دخترک گل هایی را که همراه دختر بچه چیده بود در قلبش گذاشت از دختر بچه پرسید : شب ؟ شب دیگر چیست ؟
دختر بچه گفت : شب یک تلنگر از حضور نور است !
همانطور که خورشید در افق طنازی می کرد . شدیدتر و شدیدتر تابید . آنقدر شدید تابید تا دخترک مجبور شد چشمهایش را ببندد . وقتی چشمهایش را باز کرد دید روی پاهای خود ایستاده است و کسی به او می گوید در صف بایست تو بعد از من بودی نه جلوتر از من . دخترک نگاه کرد . یک صف طولانی . پرسید: اینجا کجاست ؟ نگهبان صف به دختر نزدیک شد و گفت اینجا آسمان اول است .
دخترک گفت: آسمان اول ؟ آسمان اول دیگر چیست ؟ نگهبان صف لبخندی زد . دخترک آرامتر شد . نگهبان گفت: آسمان اول آسمان تولد است .
تو و همسفرانت به زمین خواهید رفت و رسالت خویش را به انجام خواهید رساند .
در این سفر شاید با کسانی که بعد از تو می آیند باشی شاید هم با کسانی که قبل از تو متولد می شوند . دخترک, دختر بچه را دید که در دوردست ایستاده و برایش دست تکان می دهد . دخترک خوشحال شد و لبخند زد . دختر بچه یک قاصدک برای دخترک فوت کرد و لبخندی زد و رفت . دخترک قاصدک را دید. به قاصدک سلام داد, قاصدک چرخید . اما صدایش را نشنید (که پاسخ سلامش را داد !) دست همه یک قاصدک دید . در صف ایستاد .
صدای همهمه می آمد . همه شاد بودند و می گفتند و میخندیدند . از نفر پشت سری خود پرسید : شما هم برای انجام رسالت می روید او: گفت بله . دخترک گفت: رسالت شما چیست ؟
او گفت : یادم نیست! اما فرشته نگهبان صف می گفت هر کسی با رسالت بخصوصی به زمین پا می گذارد نگران هستی ؟ دخترک گفت : بله , کمی . از اینکه نمی دانم چه پیش می آید نگران هستم . او گفت : نگران نباش , به زمین که رسیدیم من هوایت را دارم .
کسی از جلوی صف با صدای بلند خندید و گفت : نگرانی؟ نگران نباش منم هوایت را دارم
سپس انگار که همه متوجه نگرانی دخترک شده باشند یکی پس از دیگری گفتند هوایتان را دارم .
ناگهان پسری در صف شروع کرد به گریستن و گفت :من هم نگرانم . یکی از بین صف گفت اصلا بیایید عهدی ببندیم . آنهایی که کمتر نگران هستند مراقب آنهایی که بیشتر نگران هستند باشند . و خلاصه این شد که همه مواظب دیگری باشند . فرشته نگهبان صف گفت آری شما همسفر هستید و اگر مراقب همدیگر باشید و به فکر یکدیگر باشید, در زمین آسوده تر خواهید بود .
دخترک گفت : ولی من از همه نگران تر هستم و بیشتر از همه گریه کرده ام , من از اینها قدرت کمتری دارم حتما خدا من را دوست نخواهد داشت .
فرشته نگهبان آرام و مصمم جلو آمد . دست دخترک را گرفت و گفت : تو اگر گریه کنی , بخندی, زمین بخوری , اندوه گین شوی , چهره ات زشت شود یا زیبا , چیزی از ارزش تو کم نخواهد
و دخترک همانطور که صدای فرشته نگهبان را می شنید , وارد تونلی از جنس نور شد . ستاره هایی کوچک به او چشمک می زدند و او آرام حتی آرام تر از زمانیکه طونل پاییزی او را به تابستان انداختند و حتی نرم تر از زمانیکه فاخته او را سوار بر خود کرد , در تونل حرکت میکرد .
سایت رسمی الهه فاخته دخترک ,دختر ,آسمان , دخترک ,قاصدک ,نگهبان ,فرشته نگهبان ,یادم نیست ,نگران نباش ,باید بروم ,خشنود سازم ,برای انجام رسالت منبع
درباره این سایت