جاده های جواهر دشت پیچ در پیچ و خاکی و پر از سنگ ریزه های ریز و درشت هست.دو طرف جاده پر از درخت های تمشک با تمشک های سیاه و ابدار و خومزه هست.که البته همه اون تمشک ها رو مرسانا خانم خورد و فقط یدووووونه به من داد
هوا با بیشتر شدن ارتفاعات سرد تر می شد و هوای دم کرده و شرجی جاشو به هوای سرد و کوهستانی می داد .سرمو از پنجره ماشین بیرون بردم و نفس های عمیق کشیدم.حال و هوای کوهستان رو دوست دارم.دلم می خواد یه روز برم و پیش اون پیرمرد و پیرزن ها بشینم و با هاشون حرف بزنم زندگی عاشقانه دو نفره شون رو ببینم
والا بخدا زندگی رمانتیک فقط زندگی اینا
بلاخره خونه های شیروانی و ییلاقی از دور نمایان می شن.باد تندی می وزه و گندم ها و چمن ها رو با ریتم زیبایی می رقصونه.با ریتمش ضرب پا می گیرم.راه اصلی روستا سنگ فرش شده اما راه های فرعی خاکیه.اول روستا بازارچه کوچیکی که عبارت از قصابی کافه سنتی جوشکاری مصالح ساختمانی سوپری کوچک هست دیده می شه.صدای زنگوله گاو ها از دور به گوش می رسه .اسبی قهوه ای رنگ از پشت سرم رد میشه.ویلایی که در بالا ترین نقطه روستا قرار داره رو اجاره می کنیم.لیلا خانم صاحب ویلاست.زن مهربانی ست.ویلا ایوان کوچیکی داره که می تونی اونجا بشینی و کتاب بخونی.ویوو ی زیبایی داره از اونجا می تونی خونه های رنگی رنگی و کل روستا رو ببینی.تو حیاطش پر از گل های گاوزبان و بابونه ست .مرسانا خانم داره گل ها رو می چینه تا شب برامون دمنوش درست کنه.مرسانا برعکس من خیلی کمک مامان میده و مامان میگه از مرسانا یاد بگیر هشت سال ازت کوچیک تره و اینقدر کمک مامانش میده راست میگه بخدا
شب از راه میرسه و نگین های قشنگ و نورانی اسمون زیبا رو تزیین می کنن.اون شب زود لا لا میکنم چون دلم می خواد صبح زود از خواب بیدار شم و برم تو ایوان بشینم و کتاب بخونم.
صبح زود با صدای گیتار که زنگ هشدار گوشیمه از خواب بیدار می شم.خییییییلی خوابم میاد ولی با این حال کتاب عشق و رنج و بلوط رو بر می دارم و به ایوان میرم.
ادامه رو توی پست های بعدی میگم.کامنت فراموش نشه
دنیای صورتی من روستا ,مرسانا ,ایوان ,کتاب ,هوای ,خانم ,خواب بیدار ,مرسانا خانم منبع
درباره این سایت