دوست داشت مثل مولایش
در موقع شهادت سر نداشته باشد
روزهای آخر، همرزمش
درباره او نقل می کند:
.
« من و آقا رضا در یک سنگر بودیم و دائماً در کنار هم به سر می بردیم
او همواره با خود زمزمه ای می کرد ولی من چیزی از آن متوجه نمی شدم
یک روز از او پرسیدم با خود چه زمزمه می کنی، برای من هم بگو
گفت: شعری در ذهنم حک شده است که آنرا می خوانم=
.
عـاشقان را سر شوریده به پیکر عجب است
دادن سر نه عجب، داشتن سر عجب است/
.
دوست دارم من نیز همانند حضرت امام حسین{ع}
سر خود را به خدا تقدیم کنم
.
چنین نیز شد
هنگام شهادت سرش را در راه دوست تقدیم کرد
و پیکرش بدون سر در قبر گذاشته شد »
.
مزار شهید= گلزار شهدای گلشن زهرا{س} مراغه
کهنه سرباز ایران دوست منبع
درباره این سایت