|
چکیده:
قاضيان در نظام اجتماعي- سياسي ايران نقش بسيار مهمي در دفاع از حق، حل اختلافات، صيانت از اموال افراد به ويژه افراد کم عقل و سفيه و استيفاي اموال مسلمانان برعهده داشته اند؛ بنابراين افراد براي دست يافتن به اين منصب بايد فضايل اخلاقي مي داشتند و از رذايلي دوري مي جستند. هدف اين پژوهش بررسي سيماي اخلاقي قاضيان در ادبيات سنتي (کلاسيک) فارسي به عنوان يکي از بسترهاي بازتاب دهنده اين اصول اخلاقي است. واکاوي فضايل اخلاقي قاضيان، انتقاد از آن ها و دست مايه قراردادن مسائل مربوط به امر قضاوت در تصويرسازي براي انتقال مفاهيم اخلاقي و تعليمي از جمله موضوع هاي بررسي شده در اين پژوهش هستند. دين داري، عالم بودن، عدالت ورزي، دوري از ستم، صبوري و اهل م بودن از مهم ترين ويژگي هاي اخلاقي قاضيان است. همچنين در ادب فارسي از قاضيان به سبب رذايلي همچون رشوه گيري، ضايع کردن مال يتيمان، غرور و دروغ گويي انتقاد شده است. برخي از شاعران نيز براي تعليم و تفهيم انديشه هاي اخلاقي، عرفاني و عاشقانه خود دستگاه قضاوت را دست مايه تصويرسازي هاي هنري قرار داده اند. |
| كليد واژه: ادبيات، قضاوت، اخلاق، دين داري، رشوه |
کرامت اخلاقی اخلاقي ,قاضيان ,قضاوت ,فارسي ,بررسي ,افراد ,کلاسيک فارسي ,اخلاقي قاضيان ,فضايل اخلاقي منبع
درباره این سایت